سخنی با خانم کدیور
اعلام طرح اخیر نیروی انتظامی مبنی بر برخورد قاطع با پدیده بدحجابی، موجی از امیدواری را در دل های مردم دین باور کشورمان گستراند و مراجع بزرگوار تقلید نیز در دیدار سردار احمدی مقدم، از آن حمایت کردند. اما در این میان برخی افراد و گروه های سیاسی، در مواردی پا از جادة انصاف فراتر گذاشتند و در مقابل این طرح ایستادگی کردند. سرکار خانم جمیله کدیور در مطلبی با اشاره به پدیده بدحجابی نوشته است: « داشتن پوشش، تالی تلو مؤمن بودن یک زن مسلمان است و این امر هم حاصل نمی شود مگر این که اعتقاد و باور به پوشش در زنان و دختران ایجاد شود و این مهم نیز با الزام، زور و سرکوب [!] و برخوردهای فصلی مأمورین انتظامی حاصل نمی شود.» (1)
در حاشیه ادعاهای مذکور، چند نکته را متذکر می شویم:
1. برای نهادینه شدن ارزش های دینی و هنجارهای اجتماعی در درازمدت، فعالیت های گسترده و هماهنگ فرهنگی لازم است ولی به هیچ روی کافی نیست؛ بلکه در کوتاه مدت باید در کنار بسترسازی فرهنگی، از ابزار قهریه نیز بهره گرفت. استدلال خانم کدیور، مانند این است که به جای برخورد قاطع با سارقان و قاتلان اموال، آن ها را به حال خود رها کنیم و به برخی کارهای کلیشه ای به ظاهر فرهنگی دل خوش داریم تا شاید احترام به جان و مال دیگران، برای همگان نهادینه شود؛ امری که هرگز رخ نخواهد داد! از سوی دیگر، فعالیت فرهنگی اصطلاحی است که از آن برداشت های مختلفی می شود و نمی توان آن را یگانه راهکار برای حل معضلات جامعه دانست. به راستی خانم کدیور، آقای مهاجرانی و دیگر همفکرانشان در دوران هشت ساله موسوم به اصلاحات، برای نهادینه شدن حفظ حجاب و باورهای اعتقادی در جامعه اسلامی کدام فعالیت فرهنگی را انجام داده اند؟!
بی گمان، سست کردن پایه های حجاب با سخنان روشنفکرمآبانه آن هم از سوی برخی مسؤولان وقت که از قضا مسؤولیت فرهنگ سازی و گسترش فرهنگ اسلامی را بر عهده داشتند و نیز مطبوعات همسو با آن ها، اقدامی کاملاً ضدفرهنگی بود که بعضاً در آن دوران صورت می گرفت. طبیعی است چنان چه مسؤولان پیشین ، مسؤولیت فرهنگی خود را به درستی انجام می دادند، امروزه بدحجابی و مفاسد اجتماعی وضعیت دیگری داشت.
2. فعالیت نیروی انتظامی در طرح اخیر، دامنه بسیار گسترده ای دارد و شگفت آور نیست اگر در بین هزاران مآمور زحمت کش این نیرو، عده ای انگشت شمار نتوانند و یا نخواهند به وظیفه خود، آن گونه که شایسته است، عمل کنند اما منصفانه نیست که چشم بر توفیق های چشمگیر این طرح فروبندیم و به بهانه برخی کاستی های احتمالی، همه برنامه را ناکام جلوه دهیم و با تعبیر «سرکوب»! تلاش های ایثارگرانه نیروهای انتظامی را زیر سؤال بریم و نیاز جامعه به محیط سالم را نادیده بگیریم.
3. مرد یا زن بدحجاب، افزون بر این که حریم شرع مقدس را زیرپا می گذارند، به حقوق دیگر افراد اجتماع نیز تجاوز می کنند. طبیعی است برخلاف اقلیت انگشت شمار، اکثر مردم خواهان محیطی مذهبی فارغ از جلوه های نابهنجاری می باشند و به شدت نگران خود و فرزندانشان هستند. کودکان و جوانان این سرزمین حق دارند در محیطی پاک سرشار از فضایل اخلاقی و به دور از آلودگی های شهوانی زندگی کنند و این مهم با تلاش نیروی انتظامی ، قوه قضائیه و توده مردم دین باور کشورمان تحقق یافتنی است. براساس آمار و مشاهدات، حتی اکثر مردان و زنان بدحجاب نیز پس از نصحیت دلسوزانه و پی بردن به فواید پوشش مناسب، از رفتار قبلی خود دست برمی دارند و به اکثریت ملحق می شوند. در این میان فقط اقلیتی بسیار اندک باقی می مانند که همچنان بر هنجارشکنی خود اصرار می ورزند و باید با آن ها برخورد مناسب صورت گیرد. به راستی آیا شایسته است برای یک دستمال، قیصریه ای را به آتش کشید؟! و به بهانه پشتیبانی از برخی عناصر نابهنجار، اکثریت جامعه را از حق داشتن محیطی آرام و مطمئن برای خود و خانواده شان محروم کرد؟!
4. خانم کدیور، برخوردهای نیروی انتظامی را زیر سؤال برده و خواهان کار فرهنگی شده اند؛ غافل از این که اقدام اخیر نیروی انتظامی نیز خود کاری فرهنگی است هرچند در پوششی دیگر صورت می گیرد. طبیعی است هر کار فرهنگی برای توفیق و استمرار به دو عامل نیاز دارد: 1. وجود مقتضی 2. نبود مانع. مقتضی، همان ترویج فرهنگ حجاب و بازگوکردن فواید آن، مانع نیز کاستن از آثار ویرانگر مبلّغان فرهنگ بی حجابی است. بی گمان اگر صرفاً به بعد آموزشی و اخلاقی تآکید شود ولی از آثار مخرب مظاهر بدحجابی... غفلت کنیم و اجازه دهیم افراد با پوشش های نامناسب آزادانه در همه جا تردد کنند، نباید چندان به ثمردهی کار فرهنگی خوش بین بود؛ چرا که زنان بدحجاب – اگرچه ناخواسته- خود در حال اجرای کارفرهنگی البته در جهت منفی هستند و باید با آن ها به عنوان فرهنگ ستیزان خاموش، برخورد کرد. بنابراین، برخورد قانونی با بدحجابی، خود بخشی از کار فرهنگی است و کسانی که از ضرورت کار فرهنگی سخن می گویند. اگر در گفتار خود صداقت دارند، باید از این برخوردها حمایت کنند.
پی نوشت:
1. اعتماد، شماره 1371
شاگرد ممتاز مکتب روح الله(ره)
دکتر احمدی نژاد پس از برگزیده شدن به «خدمتگزاری» جمهور همواره مورد توجه خاص مقام معظم رهبری و مردم دین باور و عناصر پاک کشورمان بوده است، به گونه ای که رهبر معظم انقلاب در جمع زائران حرم حضرت امام (ره) فرمودند: «امروز دولت ایران، یکی از محبوب ترین دولت ها بعد از مشروطه و در صد سال اخیر است.»(1) این افتخار برای دولت نهم و رئیس جمهور مکتبی آن که از سوی عالی ترین مقام نظام مورد تصریح قرار گرفته، چنان غرورآفرین است که باید صاحبان اندیشه و قلم های متعهد، آن را از ابعاد گوناگون واکاوی کنند.
بی گمان راز اصلی محبوبیت کم مانند دولت در سالیان اخیر، رویکرد دینی و مردمی آن و در یک کلام، بازگشت به ارزش های اصیل انقلاب و آرمان های ناب پیرجماران(ره) است. نگاهی گذرا به دوران تبلیغات انتخابات مرحله نهم ریاست جمهوری و شعارهای نامزدهای وقت، این مدعا را به خوبی روشن می کند. در آن دوران که عده ای تأکید بر شعارهای امام (ره) و انقلاب را عامل کاهش آرا می پنداشتند و می کوشیدند با شعارهای به ظاهر جذاب و تبلیغاتی، آرای مردم و جوانان را از آنِ خود کنند، دکتر احمدی نژاد با صفا و صداقت ویژه خود بر آرمان های ناب حضرت روح الله (ره) پای می فشرد و آن را راه سعادت نظام و ملت می دانست و در کمال ناباوری برخی گروه های سیاسی توانست اعتماد و محبت ملت را به خود جلب کند و پس از چندی سکان قوه اجرایی کشور را در دست گیرد.
در آن دوران، هفته نامه ساندی تایمز تصریح کرده بود: «اظهارات احمدی نژاد، یادآورشعارهای آیت الله خمینی است» و روزنامه سوئیسی لوتر با تأکید بر این که او پیرو راستین مکتب آیت الله خمینی است، افزوده بود: «احمدی نژاد آشکارا مدافع ارزش های انقلاب اسلامی است و با این که در حوزه علمیه قم نبوده، سخنرانی های او سرشار از اشارات مذهبی است.» با توجه به همین رویکرد بود که مقام معظم رهبری در حکم تنفیذ وی فرمودند: «سخن صریح و قاطع و صادقانه ایشان در تعهد به خدمتگزاری و رفع محرومیت و مبارزه با فساد و لحن افتخارآمیز ایشان در پایبندی به اسلام و آرمان های انقلاب که با منش مردمی و ساده زیستی همراه بود، دل ها و آرای مردم را متوجه ایشان کرد.»
دکتر احمدی نژاد از همان آغاز رسیدن به ریاست جمهوری، همه توان خود را برای تحقق اهداف بلند امام (ره ) - که برگرفته از ارزش های اسلامی بود - به کار گرفت و برای هدایت سیاست ها و رویکردهای داخلی و خارجی دولت بر محور آن کوشش های فراوانی به عمل آورد. و از همین رو بود که رهبر عظیم الشأن انقلاب فرمودند: «با روی کار آمدن دولت نهم، انقلاب در مسیر واقعی خود قرار گرفت.»(2)، «دوره کنونی به لحاظ انطباق شعارها و اهداف دولت با مبانی انقلاب اسلامی و امام خمینی(ره) استثنایی است.»(3) و «ارزش های دینی و انقلابی، مردمی بودن و رعایت خیر و صلاح مردم از جهتگیری های اصلی دولت به شمار می رود.» (4)
ایشان در جایی دیگر تأکید کردند: «دولتی مردمی، پایبند به ارزش های دینی و کمربسته برای خدمت به مردم و در راس آن رئیس جمهوری با شیوه و منشی مردمی، با ایمان، ساده زیست، دلسوز، خستگی ناپذیر، شجاع و دارای اعتماد به نفس در وسط میدان کار و تلاش و صاحب ابتکار عمل در مسائل داخلی و بین المللی مشغول فعالیت است.» (5)
همچنین فرمودند: «مسؤولان دولت به معنای حقیقی کلمه شبانه روز در حال مجاهدت هستند و با برنامه ریزی، اقدام و پیگیری، اهداف نظام و مردم را دنبال می کنند که باید این نعمت را شناخت و قدر دانست.» (6)
حضرت آیت الله نوری همدانی از مراجع عظام تقلید، انگیزه حمایت های رهبری از دولت نهم را «تلاش خستگی ناپذیر آقای احمدی نژاد در عمل به حدیث امام صادق (ع) مبنی بر برقراری امنیت، عدالت و فراهم کردن نیازهای مردم» (7) می دانند.
حضرت آیت الله جوادی آملی نیز در جمع اعضای شورای اداری استان مازندران تذکر می دهند: «حواستان جمع باشد؛ مردم احمدی نژاد را می خواهند» و در خطبه های نمازجمعه، علت محبوبیت دولت کنونی را تواضع و مردمداری دانسته و می افزاید: «در دولت کنونی آن تفاخر و تظاهر به قدرت و ثروت که در دولت های گذشته کمابیش به چشم می خورد، وجود ندارد.» (8)
به رغم حمایت های گسترده رهبری از دولت نهم و شخص رئیس جمهور محترم، برخی افراد و گروه های سیاست زده که در نادیده گرفتن حقایق ید طولایی دارند، این گونه حمایت ها را عادی و لازمه جایگاه رهبری دانستند؛ اما معظم له در جمع زائران حرم رضوی تصریح کردند: «از این دولت به طور خاص حمایت می کنم.»(9) و در تشریح انگیزه این حمایت فرمودند: «این جهتگیری های دینی و ارزشگرایی انقلابی و اسلامی خیلی ارزش دارد. سختکوشی، تلاش فراوان، ارتباط با مردم، سفرهای استانی، جهتگیری عدالت ورزی مردمی، این ها خیلی قیمت دارد و من قدر این ها را می دانم.» (10)
و از همین رو است که نشریه آسیاتایمز خاطرنشان می کند: « [حضرت] آیت الله خامنه ای یک نظریه پرداز به شدت متعهد است که قویاً از احمدی نژاد حمایت می کند.»(11)
دکتر احمد توکلی هم با اشاره به برخی ویژگی های رئیس جمهور می گوید: «این جهتگیری دکتر احمدی نژاد، متأثر از نهج البلاغه و حکومت اسلامی صحیح و خط امام (ره) است... در عرصه خارجی هم شجاعت و اعتماد به نفس دکتر احمدی نژاد و روحیه اصرار بر ارزش های انقلابی که در ایشان و تا حدی در دولت ایشان بیش تر از گذشته وجود دارد، باعث شده که دولت فعلی در عرصه بین المللی به وضوح، دولت فعال، تأثیرگذار، خطدهنده و مدافع منافع ملی باشد.»(12)
رئیس جمهور ترکمنستان هم تصریح می کند: «آقای احمدی نژاد، شخصیت قاطعی است که در مذاکرات حاضر نیست یک قدم به عقب برود.» (13) و برژینسکی - سیاستمدار کهنه کار امریکایی- اذعان می کند: «رئیس جمهور پیشین ایران با رفتار و شیوه ملایم و لبخند نتواست امریکا را به عقب نشینی وادارد ولی آقای احمدی نژاد با شدت عمل و تندی توانسته است امریکا را گام به گام در دیپلماسی جهانی و نبرد ایدئولوژیک به عقب براند. امروز احمدی نژاد یکی از رهبران اصلی دنیا است.» (14)
به هر حال، بررسی تطبیقی مواضع و عملکرد دولت نهم طی دو سال اخیر نشان می دهد که رئیس جمهور با کمال دقت و اراده در مسیر ترسیمی ایشان گام برمی دارد و در این راه از ملامت ملامتگران باکی ندارد. البته همان گونه که مقام معظم رهبری فرمودند، «باید برای ترویج و تعمیم تفکرات امام راحل عظیم الشأن، به طور مستمر و خستگی ناپذیر، مجاهدت و در «فکر و حرف و عمل» همان گونه که ایشان می خواست، رفتار کرد تا حرکت عظیم آن بزرگوار، با قوت و قدرت ادامه یابد.» (15) و خوشبختانه این مهم در دولت کنونی به خوبی مشهود است.
پی نوشت ها:
1. سخنرانی در مراسم سالگرد رحلت امام (ره)، خرداد 85
2. صبح صادق، شماره 254، ص3
3. دیدار با هیأت دولت، شهریور85
4. دیدار با هیأت دولت، مهر 85
5. در جمع مردم پرشور گرمسار، آبان 85
6. در دیدار منتخبان چهارمین دوره مجلس خبرگان، اسفند 85
7. دیدار با فرماندهان سپاه، 1385
8.خرداد 85
9. در جمع زائران حرم رضوی، فروردین 86
10. همان
11. مهر 85
14-12. مرداد85
15. در دیدار مسؤولان مراسم سالگرد ارتحال امام (ره)، خرداد86
...........................................................................................
..............................................................................................
دکتر احمدی نژاد چند وقت پیش داشت به خانه اش در نارمک می رفت. این پیرزن هم متوجه حضور رئیس جمهور شد؛ آمد و اصرار کرد که می خواهد رئیس جمهور را ببیند و بالاخره اینچنین شد که می بینید ...
